Olej Wojownika

Jeżeli masz mało czasu na przygotowanie sesji, lub boisz się, że może Ci go zabraknąć, olej część przygody, pisaną pod drużynowego wojownika i skup się na pozostałych postaciach. Walka w RPG jest bardzo ważna i Gracze przeważnie lubią porzucać kostkami, pozadawać ciosy i cieszyć się nowo ustanowionym rekordem ilości zadanych ran. Ale prawda jest taka, że drużyna zawsze znajdzie sobie jakąś walkę. Wojownik zawsze będzie miał co robić. Dlatego zacznij planowanie sesji od tego, by reszta grupy miała co robić. Jakieś zamknięte drzwi dla złodzieja, pułapka, którą rozbroi traper, kontakty, które będzie mógł nawiązać szlachcic, towary, które wyceni kupiec, księgi, które przestudiuje uczony. Wpleć je w opowieść i spraw, by reszta postaci czuła się potrzebna. A wojownika olej - on przeważnie czuje się (i jest) potrzebny. 

Jest w tym ukryte także drugie dno. Jeśli w Twoich przygodach to wojownik ma najwięcej do powiedzenia, jeśli dominuje walka, to prędzej czy później wszystkie postacie skupią się na walce i zostaniesz z drużyną wojowników. Nie ma w tym oczywiście nic złego, ale jeżeli na początku przygody różni Gracze wybrali różne klasy postaci, to zapewne dlatego, że chcieli nimi zagrać. Daj im możliwość wykorzystania unikalnych umiejętności i spraw, by byli z nich dumni. Niech nie upodabniają się do drużynowego wojaka dlatego, że ma on najwięcej zabawy na sesji.

Trzecie dno polega na tym, że efektem nastawienia się całej drużyny na walkę jest zastosowanie siłowego rozwiązania do każdego problemu. Po co otwierać drzwi, kiedy można je wyważyć? Po co przekradać się pomiędzy strażnikami, kiedy można ich pozabijać? Po co w ogóle bać się straży miejskiej, jeśli można stawić jej czoło? W konsekwencji prowadzi to do sytuacji "żywcem nas nie wezmą", więc drużyna walczy w każdej sytuacji i Mistrz Gry ma wybór pomiędzy pozwoleniem im wygrywać, by realizować scenariusz, a pozabijaniem. Czasem jest to wynik źle napisanej przygody, ale bardzo często ma to związek jedynie z położeniem nacisku na walkę, co przez Graczy rozumiane jest jako potrzeba rozwijania postaci właśnie w tym kierunku.

Dlatego powtórzę jeszcze raz - olej wojownika. On zawsze znajdzie cos do roboty. Skup się na postaciach, którym trudniej jest znaleźć sobie odpowiednie zajęcie.