Jest jedna, podstawowa zasada, którą można się kierować, dopasowując rodzaj scenariusza (i sposób podejścia do pisania go), w zależności od tego, jak bardzo zaawansowani są Gracze. Wyznacznik jest bardzo prosty i działa! Jeśli wiesz na jakim poziomie jest Twoja drużyna (a łatwo się zorientować), możesz oszczędzić sporo czasu podczas projektowania przygody. Osobiście zawsze robię za dużo, ale kiedy przypominam sobie tę regułę, nie mam wyrzutów sumienia, jeżeli nie starczy mi czasu na dopracowanie detali przed sesją (co zdarza się nader rzadko, jako że przeważnie mam przygotowane 2 sesje wprzód i w razie czego modyfikuję / wzbogacam tylko najbliższą sesję.
Ogólnie rzecz biorąc, zasada jest taka:
- Jeśli Twoi Gracze są początkujący, wymyślasz zagadki i konfrontacje, a także rozwiązania i możliwe scenariusze, które istnieją jeszcze zanim Gracze na nie wpadną. Każda zagadka musi mieć rozwiązanie, bo jeśli Ty je znasz, to znaczy, że Gracze mają szansę je wymyślić.
- Jeśli Twoi Gracze są już zaawansowani, wymyślając zagadki i konfrontacje, nie musisz przejmować się rozwiązaniami. Gracze wymyślą swoje odpowiedzi i prawdopodobnie i tak zaskoczyliby Cię nietypowym podejściem, zatem musisz dać im tylko problem, a oni opracują resztę.
- Jeśli Twoi Gracze są weteranami, prawdopodobnie sami wpędzą się w jakąś kabałę i narobią sobie problemów, o których nawet nie jesteś w stanie pomyśleć. Wystarczy wprowadzić ich w sytuację, a po chwili będą po uszy w... problemach. Z których, oczywiście, później spektakularnie się wydobędą.
Brzmi jak żart, ale nie jest - dokładnie tak to działa i jeśli masz świadomość na jakim poziomie są Gracze, z którymi siadasz do stołu, możesz ich traktować według tego wzoru.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz