Spoglądałem niedawno na kilka kart bohaterów, które tworzyli znajomi, następnie przejrzałem kilka swoich starych kart i pomyślałem, że są w gruncie rzeczy bardzo niewygodne. Okazało się, że gdy teraz tworzymy postacie, robimy to zupełnie inaczej niż kiedyś. Postanowiłem więc spróbować wypunktować podstawowe błędy:
Po pierwsze kartę wypełniamy OŁÓWKIEM, a do tego DRUKOWANYMI literami. Nie ważne, że "ja to rozczytuję" czy "ja mam ładny charakter pisma". Karta powinna być wypełniona drukowanymi literami, bo wtedy jest przejrzysta i cały tekst łatwo rzuca się w oczy, a co za tym idzie zapamiętuje się sam, więc po pewnym czasie po kartę trzeba sięgać coraz rzadziej.
Po drugie, często na karcie "fabrycznej", skserowanej z podręcznika, znajduje się masa niepotrzebnych rzeczy, które jedynie zagracają i marnują miejsce, które można wykorzystać na przydatne rzeczy. Od dawna już sami tworzymy karty, reorganizując je. Może nie są piękne, bo czysto funkcjonalne, ale świetnie sprawdzają się na sesji. Do stworzenia karty polecam Excela - tabelki są wtedy gotowe i łatwo przesuwać rozkład karty.
Opis postaci jest w zasadzie zbędny, jeśli sami tworzymy kartę. jeśli chcecie zostawcie miejsce na wzrost, wagę, włosy i oczy, ale zamiast opisu zwyczajnie znajdźcie w sieci zdjęcie kogoś, kto odpowiada waszemu opisowi i wstawcie to zdjęcie na kartę. To będzie ciekawsze niż opis.
Karta postaci ma dwie strony. Dobry gracz zmieści na nich wszystkie informacje przeciętnej postaci w takiej formie, że wygodnie mu będzie z nich korzystać. Na pierwszej stronie powinny znaleźć się wszystkie współczynniki - cechy, umiejętności, gotowe wyliczenia tego, z czego korzystamy najczęściej, a także rozpiska broni, z gotowymi współczynnikami i wyliczeniami. Przykładowo - jeśli grasz wojownikiem, który biega z mieczem i tarczą, zapisz sobie od razu współczynniki dla takiej konfiguracji. Jeśli dodatkowo często korzysta z silnego ciosu, dopisz sobie dodatkową rubryczkę "silny cios" i wpisz w niej gotową wartość. W ten sposób nie będziesz prowadzić żadnych wyliczeń w trakcie starcia. Drugą stronę karty przeznacz na ekwipunek - podczas przygody zbiera się tego sporo, więc warto mieć dużo miejsca.
Spis ekwipunku warto zrobić na jeden z dwóch sposobów. Albo spisujemy oddzielnie to co mamy na sobie, oddzielnie zawartość torby, oddzielnie to co na koniu a oddzielnie to, co w pokoju w gospodzie, więc łatwo możemy zweryfikować co akurat mamy pod ręką, albo spisujemy wariantowo. Spisywanie wariantowe przydało się podczas sesji cyberpunkowych. Jedna kolumna zawierała spis rzeczy, które postać zawsze ma przy sobie (ubranie, zawartość kieszeni, ukryta broń), druga kolumna była spisem tego, co ładuje do samochodu, kiedy do niego wsiada, a trzecia co bierze ze sobą w czasie "misji". Jeśli zarówno na misję jak i do samochodu brała laptopa, to nie znaczyło, że posiada dwa, ale że bierze go ze sobą w obu tych przypadkach. Dodam, że ta postać nigdy nie jeździła wykonywać nielegalnych zadań własnym samochodem.
Gdy ekwipunek za bardzo się rozwinie, bo gra jest długa, dorobiliśmy się domu i mamy tam masę rupieci, które ciągle się przydają, warto zaopatrzyć się w osobne kartki, na których oznaczymy gdzie jest dany przedmiot (jeśli nam się chce i ma to znaczenie), ale pozostawimy obok każdej rzeczy wolną rubryczkę i jeśli będziemy chcieli wziąć ją ze sobą, zamiast przepisywać na kartę, zwyczajnie zaznaczymy rubryczkę, oznaczającą, że mamy przedmiot ze sobą.
Najważniejsze jednak, by karta była funkcjonalna dla Was, zatem jeśli zauważycie, że kilka razy liczycie ten sam współczynnik, zanotujcie wynik. Jeśli często korzystacie z czegoś, czego nie ma na kartę, wstawcie to tam. Nie ograniczajcie się do kart, które są w podręczniku, ale działajcie sami!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz